Rondreis door Vietnam

Dé manier om Vietnam te ontdekken is door middel van een rondreis. Dat kun je op verschillende manieren doen. Je kunt natuurlijk helemaal zelf je rondreis door Vietnam samenstellen waarbij je zelfs ervoor kunt kiezen om behalve de vlucht en eventueel de eerste overnachtingsplek. Vietnam leent zich prima om te backpacken. Redelijk veel Nederlandse toeristen kiezen voor een georganiseerde rondreis door Vietnam en boeken die via een reisorganisatie. Je hebt hier ook weer keuzes, want naast de standaard groepsrondreizen kun je ook een georganiseerde privérondreis maken of deelnemen aan een speciale rondreis voor singles of voor gezinnen met kinderen.

Je kunt een rondreis door Vietnam prima zelf regelen. Houd er wel rekening mee dat je niet zelf een auto of motor mag besturen. Daar heb je immers een Vietnamees rijbewijs voor nodig. Als toeristen op een toeristenvisum kun je geen Vietnamees rijbewijs krijgen, dus is het huren van een auto of motor geen optie. Wel kun je Vietnam op de fiets verkennen. Je zult je dan tot een klein stuk moeten beperken of je tussentijds met het openbaar vervoer moeten verplaatsen. Door middel van bus, minibus, taxi en vliegtuig kun je je laten verplaatsen binnen Vietnam. Je kunt ook een auto met privéchauffeur regelen. Het biedt je meer vrijheid dan een groepsrondreis, waardoor je je reisschema helemaal naar wens in kunt vullen.

Als je in de populaire wintermaanden wilt rondreizen door Vietnam dan kun je zaken als binnenlandse vluchten, privéchauffeurs en hotelkamers beter ruim van tevoren reserveren. Vooral rondom Tet (Vietnamees / Chinees Nieuwjaar) is het erg druk in Vietnam.

Er zijn in Nederland meerdere organisaties die georganiseerde rondreizen aanbieden. Dat kan in verschillende vormen. Het gros kiest voor een groepsrondreis waarbij er in groepsverband door Vietnam gereisd wordt middels een vooraf vastgelegd reisschema. Dat geschiedt dan door middel van een (mini)bus, al dan niet aangevuld met binnenlandse vluchten. Bekende reisorganisaties die dergelijke vakanties aanbieden zijn Djoser, Sawadee, Koning Aap, Shoestring en ANWB Reizen.
De mate van vrijheid binnen het programma verschilt per organisatie. Zo zijn bij Djoser niet alle excursies verplicht en wordt er in overleg met de groep gekeken of er aanvullende dingen gedaan worden. Ook wat betreft het eten ben je vrij of je dat met de groep doet of niet.

Er zijn ook speciale rondreizen voor families met kinderen. Koning Aap en Djoser bieden deze speciale familierondreizen aan. Het voordeel van deze rondreizen is dat het schema en tempo aangepast is op gezinnen met kinderen. Bijkomend voordeel is dat er voor de kinderen leeftijdsgenoten meereizen wat zorgt voor veel afleiding en ontspanning tijdens het reizen. Je merkt dat het vaak een hechte groep wordt die veel plezier aan elkaar beleeft. Dat maakt de vakantie voor de ouders ook relaxter.

Naast compleet georganiseerd is er nog een middenweg en dat is een privérondreis die door een reisorganisatie samengesteld is. Riksja Travel (Vietnam Online) werkt bijvoorbeeld met bouwstenen. Ze hebben een aantal basisrondreizen waar je bouwstenen uit kunt halen en toe kunt voegen. Op die manier stel je de reis helemaal naar wens samen op basis van de ervaring die Riksja Travel heeft met Vietnam als reisbestemming.

Ook andere reisorganisaties bieden privérondreizen aan. Deze zijn dan meestal gebaseerd op het reizen met een minibus met privéchauffeur. Zo heb je wel het comfort van gereden worden en je niet zelf druk te hieven maken over het schema, maar hoef je niet met een groep mee te reizen. Dergelijke vakanties kun je boeken bij Fox Verre Reizen, Footprint Travel of 333 Travel.

In een kerstvakantie maakten wij een rondreis met onze twee dochters, op dat moment 15 en 11 jaar oud, door Vietnam. Het was onze eerste kennismaking met dit prachtige land en tevens de eerste keer dat we aan een georganiseerde rondreis deelgenomen hebben. We hadden gekozen voor een familierondreis met Djoser Family die speciaal bedoeld was voor gezinnen met kinderen vanaf 10 jaar. Op die manier zouden onze meiden voldoende leeftijdsgenoten om zich heen hebben. Hieronder hebben we een beknopt reisverslag geschreven van onze rondreis met een fijne groep van 27 mensen (13 volwassenen en 14 kinderen van 10 t/m 16 jaar), een Nederlandse reisleidster en een drietal lokale gidsen. Het reisverslag is bedoeld om een eerlijke indruk te geven van een georganiseerde familierondreis door Vietnam.

Dag 1
De eerste dag is een reisdag. Het eerste reisdoel is Ho Chi Minh City, het vroegere Saigon. We vliegen met Cathay Pacific. Dat betekent dat we over zullen stappen in Hong Kong. De eerste vlucht (Amsterdam – Hong Kong) duurt bijna elf uur, waarna we lokale tijd rond 7 uur in de ochtend aankomen. Gelukkig hebben we alle vier wat geslapen aan boord. Op Hong Kong International Airport geraken we snel bij de gate voor de vlucht naar Ho Chi Minh City die een kleine drie uur in beslag zal nemen,

Dag 2 (Eerste Kerstdag)
Rond 10 uur lokale tijd arriveren we op het internationale vliegveld van Ho Chi Minh City. Dit is het moment waarbij we na het ophalen van de bagage kennismaken met de rest van de groep en onze reisleidster. Er is sprake van een best grote groep: 27 personen bestaande uit 7 gezinnen. Het blijkt dat we beide vluchten al dicht bij elkaar gezeten hebben. Vervolgens maken we ook kennis met onze lokale gids voor het eerste deel van de reis: Tommy. Tijdens de rondreis hebben we continu te maken met een Nederlandse reisleidster (Jolanda in dit geval) en een lokale Vietnamese gids. Na iedere vlucht krijgen we een nieuwe gids.

Vanaf de luchthaven vertrekken we naar ons eerste hotel: Le Duy. Goed gelegen in het centrum van HCMC. Wat direct opvalt is de drukte in deze metropool die vooral veroorzaakt wordt door de vele scooters die door de straten scheuren. We hebben een paar uur vrije tijd die door de meeste mensen besteed wordt met rusten. Ik voel geen jetlag maar wel de adrenaline door mijn lijf gieren: ik wil de stad ontdekken! Eerst maak ik met mijn gezin kennis met de Vietnamese keuken. We lunchen samen bij Canteen waar we voor nog geen tien euro genieten van aangename spijzen en koude dranken. Het is hier immers 32 graden Celsius terwijl het in Nederland een heel stuk koeler is. Na de lunch gaat de rest van mijn gezin rusten. Ik niet. Op eigen houtje maak ik een flinke wandeling door de stad en fotografeer er al op los. Ik ben net op tijd terug in het hotel om deel te nemen aan de door de gids georganiseerde stadswandeling. Ik loop deels hetzelfde rondje, maar dan nu met de groep en uitleg van de Engelstalige gids.

’s Avonds gaan we met de groep eten. Als dat georganiseerd wordt is het altijd optioneel om mee te gaan. Wij gaan graag mee. We komen terecht bij een restaurant in een steegje waar we ronduit heerlijk eten. Direct een mooi moment om nader kennis te maken met de reisgenoten.

Dag 3 (Tweede Kerstdag)
Het is meteen vroeg opstaan geblazen: 7 uur in de ochtend. Dat lijkt wel mee te vallen, maar als je je beseft dat we 6 uur tijdsverschil te overbruggen hebben dan kun je je voorstellen dat het niet helemaal meevalt. Een half uur later zitten we aan het ontbijt en om 8 uur starten we met een cyclotocht door Ho Chi Minh City. Een cyclo is een driewielfiets waarbij de bestuurder op een hogere positie achter de passagier zit. Met maar liefst 27 cyclo’s trekken we door het drukke verkeer van Ho Chi Minh City. Het grappige is dat wij zelf daarmee ook een soort van attractie zijn. Vanuit de cyclo valt het op hoe chaotisch en druk het verkeer is. Tijdens de cyclotocht bezoeken we een paar plekken: twee tempels, een katholieke kerk, een kindercrèche en een markt. De totale tocht duurde vier uur en was een hele belevenis.

’s Middags hebben we vrij. We kunnen een facultatieve excursie naar het Cu Chi tunnelcomplex doen maar besluiten gezien de reistijd (al met l 5 tot 6 uur in de bus) dit niet te doen. Wij besluiten al snel dat we te voet de stad nog verder gaan verkennen. Ik zou graag meer zien van de backpackerswijk en ook een bezoek aan het Herenigingspaleis en het War Remnants Museum staat op mijn verlanglijstje. Twee andere gezinnen besluiten bij ons aan te sluiten. Ik mag deze middag de rol spelen die ik altijd al had willen spelen: die van reisleider!

De wandeling door Saigon (zo heette de stad tot het einde van de Vietnamoorlog) begint met een zoektocht naar een leuk plekje om te eten. Wel graag iets met een keuken, want dat is ons door de reisleider aangeraden. We strijken neer bij een gezellig tentje waar we met z’n tienen ‘pho’ (Vietnamese noodlesoep) bestellen. Tot onze verbazing loopt de ober daarna naar het steegje ernaast om bij de dame op straat tien kommen soep te bestellen. We eten het allemaal met smaak op. Sommigen eten het vlees niet op. Zou dat te maken hebben met het feit dat de delen die boven de soep uitsteken nog rauw zijn en er geen sprake is van een schone keuken waar de soep bereid is? Achteraf blijkt niemand ziek geworden te zijn.

Na de soep bezoeken we de overdekte Ben Thanh markt waar de dames meteen aan het shoppen raken, bewonderen we het statige Herenigingspaleis dat duidelijk een socialistische bouwstijl heeft en bezoeken we het War Remnants Museum. Dit museum is geheel gewijd aan de Tweede Indochinese Oorlog die bij ons beter bekend staat als ‘de’ Vietnamoorlog. In de tuin staan gevechtsvliegtuigen, helikopters en tanks die de Amerikanen achter gelaten hebben. In het museum zelf leer je alles over deze oorlog die ontzettend veel slachtoffers gemaakt hebben. Hierbij aanschouwen we ook de wereldberoemde foto van het negenjarige meisje Kim Phuc die samen met andere kinderen reddeloos door de straat rent na een Amerikaanse luchtaanval met napalm.

Terwijl we teruglopen naar het hotel wandelen we door het Tao Dan Park. De kinderen hebben kennelijk nog energie over. Zij maken vol enthousiasme gebruik van de beschikbare fitnesstoestellen die in het park staan. De andere vader in het gezelschap heeft ook nog energie over. We raken in gesprek met twee lokale dames die aan het badmintonnen zijn. Het blijkt dat de ene dame geen zin meer heeft om te badmintonnen. Mijn reisgenoot neemt daarop direct het racket over en speelt een twintigtal minuten badminton in het park met de Vietnamese dame.

In de avond gaan we met dezelfde groep van tien man op pad naar een restaurant dat we via Tripadvisor gevonden hebben. Onderweg zie ik ineens groot de woorden ‘Street Food Market‘ staan. Een goede reden om af te wijken van het plan en daar te gaan eten. Een succesvolle keuze, want op deze deels overdekte eetmarkt genieten we allemaal van allerlei Aziatische lekkernijen.

Dag 4
We verlaten het hotel weer vroeg. Dit keer om met de bus naar de Mekongdelta te gaan. Deze delta is ontstaan op de plek waar de rivier Mekong uitmondt in de Zuid-Chinese Zee en beslaat een oppervlakte van bijna veertigduizend vierkante kilometer. Dat is bijna net zo groot als heel Nederland. In de Mekongdelta liggen veel rijstakkers. Ook is het gebied populair onder toeristen.

Tijdens ons bezoek aan de Mekongdelta varen we eerst een stuk met een grotere boot. Doel is Coconut Island, waar we te zien krijgen hoe lokale cocossnoepjes gemaakt worden. Daarna maken we een ritje met paard en wagen naar een rivier waar de sampans al op ons wachten. Met zo’n traditioneel houten vaartuig maken we een boottochtje tussen het vele bamboe dat hier staat. Een geweldige boottocht tot het moment dat de bestuurster om een fooi vraagt. De afspraak tijdens de groepsrondreis is dat onze reisleidster alle fooien namens ons betaalt. De dame in kwestie lijkt dat niet te begrijpen en start direct de motor zodat het laatste deel van de boottocht minder relaxed is dan het eerste deel. Vervolgens gaan we met z’n allen met een grote boot naar een ander eiland. Hier bewonderen we eerst een soort van tempel die gebouwd is door een Fransman die een religie gestart was die gebaseerd was op de aanbidding van kokosnoten. Na diens dood is de heilige plaats in verval geraakt. We besluiten het bezoek aan de Mekongdelta met een gezamenlijke maaltijd.

We zijn redelijk bijtijds terug bij het hotel. We gaan met het gezin direct weer op pad. De dames willen nog een Ao Dai kopen. Dit is een traditionele lange jurk. De jongste slaagt in haar doel en vindt een mooie blauw/witte Ao Dai. We besluiten de middag te eindigen met een koud biertje met uitzicht. We komen terecht bij een gezellig barretje op een eerste verdieping en genieten van de drukte op straat terwijl de zon net ondergegaan is. ’s Avonds eten we met de groep bij een restaurant waar naast Vietnamese gerechten ook wat internationale spijzen op de kaart staan.

Dag 5
Vandaag mogen we om 6 uur opstaan. We hebben een busrit van ruim vierhonderd kilometer voor de boeg. Eindbestemming is de badplaats Nha Trang. De verwachte reisduur is zo’n zeven tot acht uur exclusief de stops. We vertrekken daarom stipt om 7 uur met de bus. Onderweg zorgt onze gids Tommy voor de nodige sfeer. Eerst door zelf een liedje te zingen, vervolgens door een aantal kinderen en uiteindelijk ook reisleidster Jolanda te verleiden om een liedje te zingen. Wie dat deed werd beloond met een leuk cadeau: een miniatuurversie van een cyclo. De overgebleven cyclo’s werden door middel van een wedstrijd verdeeld.

Onderweg stoppen we een aantal keer. De eerste stop is een koffiestop. De tweede stop is om te lunchen. Dat doen we aan het strand. Hoewel de zon niet schijnt geniet iedereen zichtbaar van het strand. Even lekker genieten van het uitzicht en van het zand tussen je tenen. Het restaurant heeft een heerlijke lunch voor ons samengesteld met loempia’s, vis, vlees, soep, bonen, rijst en kleine coquilles met een heerlijke kruidendressing.

In de middag stoppen we bij de zandduinen van Mui Ne. De plek doet me een beetje denken aan de woestijn van Dubai. Hier kun je met quads of jeeps door de zandduinen crossen. De kinderen gaan zandsleeën. Met simpele kunststof sleetjes dalen ze de zandduinen af. De eerste pogingen zijn niet zo geslaagd, maar op het moment dat ze een betere plek vinden vliegt het ene na het andere kind de zandduin af. Op een gegeven moment wagen ook een paar volwassenen zich aan dit leuke spel.

We arriveren vrij laat in Nha Trang: zo rond half acht. Het is inmiddels donker en het regent. In plaats van eerst naar het hotel te gaan rijden we eerst naar een restaurant. We eten bij Truc Linh 2. Het lijkt een saai verhaal te worden, maar het eten is wederom erg lekker! Na het eten gaan we naar het hotel.

Dag 6
Vandaag hoeven we niet te vroeg op te staan. De wekker gaat pas om 07:45 uur af. Om 09:00 uur zitten we in de bus met als eerste reisdoel de Po Nagar tempel. Dit is één van de belangrijkste Chamcomplexen in Vietnam. We hebben geluk, want op het moment dat we arriveren wordt er net nog een optreden van traditionele dans uitgevoerd. Vervolgens hebben we zo’n drie kwartier vrije tijd op het complex. Omdat de tempel op een heuvel ligt hebben we een fraai uitzicht over Nha Trang.

Na het bezoek aan de tempel vertrekken we richting de warmwaterbronnen van Thap Ba. Deze natuurlijke spa is een weldaad voor het lichaam. Wat je absoluut mee moet pakken is een modderbad. Met maximaal vijf personen zit je dan in een grote badkuip die men vol laat stromen met warme vloeibare modder. Daar zit je vervolgens zo’n twintig minuten in. Ik moet zeggen dat ik het heerlijk vind. Na het modderbad is het afspoelen tussen de koude stralen en daarna even goed douchen. De rest van de tijd brengen we door in mineraalbaden en ook nemen we hier de tijd om even te lunchen. Tegen vier uur ’s middags zijn we terug in het hotel. We besluiten om een uurtje of twee te relaxen voor we weer op pad gaan. ’s Avonds maken we met het gezin een wandeling door Nha Trang. Op het moment dat we het drukkere deel lijken te verlaten drinken we een biertje op een terras voor we omkeren. Omdat het de avond daarvoor zo goed bevallen is besluiten we om weer bij Truc Linh 2 te eten.

Dag 7
Voor vandaag stond misschien wel het hoogtepunt van de reis op het programma: een rondvaart langs de verschillende eilanden bij Nha Trang. De stranden van die eilanden moeten fenomenaal mooi zijn. Het weer gooit helaas roet in het eten. Het is regenachtig en grijs. Daarnaast is de zee erg onrustig. De boottocht gaat daarom helaas niet door. Djoser heeft geen ‘plan B’ maar laat het aan de groep over wat we willen doen. In samenspraak stellen we een dagprogramma samen. De opties die het niet worden zijn een dagje winkelcentrum waar je ook kunt bowlen of zwemmen en ook een dagje naar het attractie-eiland Vin Pearl wordt het niet. We zien liever wat bezienswaardigheden in de omgeving.

We hadden graag een drijvende markt gezien. Volgens onze gids Tommy kunnen we daar met de bus ook naartoe. We rijden daarom zo’n twintig kilometer ten noorden van Nha Thrang. Van een echte drijvende markt is er geen sprake. Wel van een vissershaven waar de bootjes naast de pier drijven. Een geval van ‘lost in translation’ denk ik maar. Na deze haven bezoeken we de Long Son Pagoda in het westen van Nha Trang. Bij deze boeddhistische tempel staat een enorme witte boeddha. Het sculptuur meet vanaf de grond een hoogte van 24 meter. De boeddha zelf is 14 meter hoog. Na de tempel rijden we door naar de Nha Thrangkathedraal. Deze Frans-gotische katholieke kerk stamt uit de jaren dertig van de vorige eeuw.

Na het bezoek aan de kathedraal zien we op straat een plek waar ze een soort van kleine pannenkoekjes bakken. Men gebruikt hiervoor een beslag op basis van kokos waar men een kwartelei aan toevoegt. We mogen allemaal proeven. De dames weigeren vervolgens om geld van ons aan te nemen. Met de bus rijden we naar een overdekt winkelcentrum: Maximark. In de foodcourt eten we een simpele maaltijd. Voor het eerst viel een maaltijd ons tegen. Daarna blijft er nog wat tijd over om te shoppen. De laatste plek die we bezoeken is het National Oceanographic Museum of Vietnam. Dit aquarium is de moeite waard, zeker gezien de lage entreeprijs van omgerekend iets meer dan een euro per persoon. Wel stel ik mijn vraagtekens bij de diervriendelijkheid van dit instituut.

’s Avonds eten we met zijn allen bij een Lanterns restaurant. Dit is een restaurant waar wezen werken. Het eten is wederom erg lekker. Dit is ook het moment waar we officieel afscheid nemen van onze lokale gids Tommy. Morgenochtend moeten we vroeg vliegen en is daar dus weinig tijd voor. De kinderen zingen een versie van de ‘Cup Song’ voor Tommy.

Dag 8 (Oudejaarsdag)
Dit doet pijn: een wekker die om 4:00 uur ’s ochtends af gaat. Dat moet wel, want om 7:00 uur staat er een binnenlandse vlucht naar Danang op het programma. Voordeel is natuurlijk dat je wel meer aan je dag hebt op deze manier. Gewapend met onze ontbijtpakketten op zak gaan we naar de luchthaven. Het regent weer, helaas. Na aankomst in Danang blijkt het daar helaas niet beter te zijn. We arriveren rond half twaalf in Hoi An. Het hotel is een aangename verrassing. Na het matige hotel in Nha Trang werden we nu getrakteerd op een sfeervol hotel met vrij ruime kamers. Na het inchecken is het tijd voor koffie. Die hadden we nog niet op.

Het regent inmiddels pijpenstelen buiten. Er staat een stadswandeling door Hoi An op het programma. Die willen we niet missen. De oude binnenstad van Hoi An staat immers in zijn geheel op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en moet dus serieus de moeite waard zijn. Het is daarom tijd om voor het eerst onze meegebrachte regenponcho’s aan te trekken. Het is niet de meest charmante oplossing. Droog blijven is nu belangrijker dan er fashionable uitzien.

De wandeltocht start bij een naaiatelier. Hoi An is in Vietnam dé plek om kleding op maat te laten maken. Eerst wordt getoond hoe zijde gemaakt wordt, waarna we naar de showroom boven vertrekken. Sommige groepsgenoten besluiten om kleding te laten maken. Vervolgens lopen we onder de begeleiding van onze nieuwe gids richting de oude stad. Ik noem de 62-jarige Vietnamese oma Suzy. Die naam past volgens mij beter bij de naam van de eerste gids, Tommy. Hoe ze werkelijk heet ben ik alweer vergeten. Het was het Vietnamese woord voor ‘bloem’. Tijdens de wandeling bezoeken we een Chinese tempel, bewonderen we de Japanse Overdekte Brug en eten we authentieke Vietnamese gerechten bij een gezellig eethuisje naast de markt van Hoi An. Het regenen is nog steeds niet gestopt. Ergens rond half vier ’s middags zijn we terug bij het hotel. Daar hebben we een paar uur voor onszelf voordat we ’s avonds naar het door het hotel georganiseerde oudejaarfeest gaan. Ik besluit tussendoor nog even een wandeling te maken op het moment dat de zon net onder gegaan is. Niet dat je dat kunt zien, maar je merkt wel dat het donker wordt. Duisternis in combinatie met natte kleurrijke straten vol kunstlicht zorgt immers voor mooie foto’s. De regen maakt het me niet gemakkelijk.

Om half acht ’s avonds begint het eindejaarsfeest. Na een welkomstwoord door de manager kunnen we genieten van een drakendans. Daarna begint het Aziatische buffet. Gedurende de avond worden er allerlei spelletjes gedaan waarbij onze groep redelijk wat prijzen in de wacht sleept. Hilarisch is de wijze waarop één van de vaders het wortelvoetbal wint. Hierbij moet een bal in het doel geschoten worden door middel van een wortel die met een touw tussen de benen slingert. Door soepele heupbewegingen sla je de wortel tegen de bal aan die zich daardoor vooruit beweegt. De winnende vader kan na het spel maar met moeite afscheid nemen van zijn wortel. Gedurende de avond zijn er ook een paar optredens met zang en dans. Deze worden verzorgd door het hotelpersoneel. Geen professionele acts, maar een beetje kneuterigheid die ons prima vermaakt. Drie zingende en dansende Vietnamese dames krijgen al snel de bijnaam Kwa3. Voor wie het niet direct in de gaten heeft: dit is een verwijzing naar de Vlaamse popgroep K3.

Tegen middernacht doen we wat we in Nederland ook doen: gezamenlijk aftellen tot het nieuwe jaar begint. Klokslag twaalf uur is het tijd voor gejuich, felicitaties en gezang. Het vuurwerk wordt dit keer vertegenwoordigd door meegebrachte sterretjes. Er is ook geen champagne. Mijn vrouw en ik proosten met wijn en besluiten bij terugkomst in Nederland alsnog de kurk te laten ploppen om vervolgens te proosten op het nieuwe jaar. Het is een bijzondere avond… Oud & Nieuw vieren met mensen die je een week eerder nog niet kende. Op dit moment besef ik wel dat we inmiddels een vrij hechte groep geworden zijn. Het is een hele ervaring om op deze wijze het nieuwe jaar in te gaan.

Dag 9 (Nieuwjaarsdag)
Hoewel de temperatuur het best toe laat vergeet ik om de voorgenomen nieuwjaarsduik te doen. We hoeven niet vroeg op te staan (half negen). Omdat we pas om 2 uur gingen slapen voelt het wel vrij vroeg. Vandaag staan er een kookworkshop en een fietstocht op het programma. De weergoden lijken ons vandaag beter gezind. Toch nemen we voor de zekerheid de regenponcho’s maar mee. Op de fiets gaan we naar The Tropics Hoi An voor een kookworkshop onder de bezielende leiding van chef Hung Nguyen. Tijdens de kooklessen maken we gezamenlijk vier gangen klaar die we vervolgens met smaak opeten. Na de kookworkshop krijgen we allemaal een boekje mee waar de recepten in staan van de gerechten die we bereid hebben.

Voor de middag staat er een fietstocht van ongeveer anderhalf uur op het programma. Deze fietstocht brengt ons naar het platteland net buiten Hoi An. Hier liggen de rijstvelden waar momenteel weinig rijst verbouwd wordt omdat het winter is. Op het moment dat we nog geen half uur onderweg zijn gaat het regenen. De regenponcho’s gaan weer aan. We veranderen hierdoor direct in een kleurrijke stoet in het inmiddels grauwe Vietnamese landschap. Onderweg komen we nog een boer tegen die met zijn buffel aan het wandelen is, wordt er nog een plasstop ingelast bij locals thuis en legt de gids van alles uit over de rijstvelden. Om vier uur zijn we terug in het hotel en hebben we ‘vrij’. We mogen de fietsen langer gebruiken als we willen. Daar is door het weer geen animo voor.

’s Avonds gaan we met het gezin op pad. Het is inmiddels droog geworden. Het ideale moment dus om nog even te genieten van de prachtige binnenstad. Terwijl de dames vooral oog hebben voor de winkeltjes maak ik nog wat avondfoto’s. Dat is toch een heel ander plaatje dan wanneer je overdag bij grijs weer foto’s moet schieten (of foto’s trekken zoals de Vlamingen in ons gezelschap zeggen). Mijn oudste dochter koopt nog wat kleding. Eén zomers setje moet met de hand helemaal opnieuw gemaakt worden. Het showroom-exemplaar is immers wat verweerd door de zon. Voor nog geen 25 euro heeft ze een heel leuk handgemaakt setje gekocht dat we aan het einde van de avond op kunnen halen. Tussentijds gaan we nog eten. Dat doen we bij Vietnamees barbecuerestaurant Hai Cafe. Wat ons betreft één van de beste plekken, zo niet de beste plek waar we gegeten hebben in Vietnam. Alle gerechten die we bestellen gaan schoon op. Van het zacht gegaarde varkensvlees bestellen we zelfs nog een extra portie, zo lekker is dat gerecht.

Dag 10
Bij de jongste is er iets niet lekker gevallen. Ze is vannacht ziek geweest. ’s Morgens gaat het gelukkig snel weer beter. Met de bus verlaten we Hoi An om koers te zetten richting de keizerlijke stad Hué. Onderweg stoppen we eerst bij een enorm marmerverwerkend bedrijf. Hier worden de meest prachtige sculpturen van marmer gemaakt. Een paar arbeiders zijn op dat moment in marmer aan het hakken en een paar dames zitten marmer te polijsten. Ik vraag me af of dit voor de show is of dat dit werkelijk de productieplek van dit bedrijf is. Binnen is een enorme winkel waar je allerlei marmeren objecten kunt kopen. De verwerking van marmer is hier gevestigd vanwege de Marble Mountains. Deze vijf Marmerbergen bestaan hoofdzakelijk uit marmer en zandsteen. Vroeger werd het marmer uit deze bergen gebruikt voor de sculpturen. Tegenwoordig wordt het marmer van elders geïmporteerd.

We brengen een bezoek aan Thuy Son (de waterberg). Dit is de populairste berg van de Marble Mountains om te bezoeken. Op de berg tref je diverse tempels en grotten aan. Na het beklimmen van 265 treden genieten we van ene fraai uitzicht over de omgeving. Het meest onder de indruk zijn we van Huyen Khong. Deze grot heeft een hoogte van maar liefst dertig meter. Door enkele gaten in het plafond komt het daglicht naar binnen. In de grot heerst een mystieke sfeer door de altaars, de beelden en het licht. De geur van wierook brengt een extra dimensie.

Na een lunchstop en nog de nodige kilometers rijden arriveren we aan het einde van de middag in Hué. Daar gaan we ’s avonds met de groep eten bij Garlic and Chives. Hoewel de naam anders doet vermoeden zijn het hier gelukkig wel hoofdzakelijk Vietnamese gerechten die op de menukaart staan.

Dag 11
Vandaag staat er een boottocht op de Parfumrivier op het programma. De officiële naam van deze rivier is Sông Huong. De naam Perfume River dank deze natuurlijke waterweg aan het feit dat in de herfst de bloemen van de boomgaarden stroomopwaarts in de rivier vallen en het water een bloemachtig parfum zouden geven. Die geur valt vandaag niet waar te nemen. We nemen plaats op een drakenboot die landinwaarts vaart. In de verte zien we de eerste heuvels liggen. Onderweg zien we andere drakenboten en een enkele sampan.

Na ongeveer een uur leggen we aan bij de eerste stop: de Thien Mu Pagoda. Een prachtige tempel waar we ook de nodige monniken zien. Opvallend element is een blauwe Austin. Deze auto werd in juni 1963 gebruikt door de monnik Thich Quang Duc om naar Saigon te rijden en zichzelf in brand te steken als protest tegen de politieke situatie in Vietnam destijds. Veel mensen zouden zijn voorbeeld daarna volgen.

Na het bezoek aan de de Thien Mu tempel varen we nog een stuk verder door. Daar lopen we eerst een klein stukje door het oerwoud om vervolgens bij makers van wierook aan te komen. De kinderen mogen zelf een wierookstokje maken en er is volop tijd om te shoppen. Wat mij betreft teveel tijd. Op de een of andere manier zijn we hier zo’n drie kwartier zoet, mede omdat sommigen uit de groep aan de wandel zijn gegaan. Ik begin er lichtelijk geïrriteerd van te raken. We hebben immers slechts 1 dag in Hué en deze tijd gaat allemaal af van de tijd die we over hebben om de Tu Duc graftombe en later die dag de Verboden Stad van Hué te bezoeken. Gelukkig voelt de reisleidster het goed aan en besluit ze dat we na het bezoek aan de tombe direct door te rijden naar de Verboden Stad in plaats van eerst ergens te gaan lunchen met zijn allen. Zo hebben we ieder de eigen keuze hoeveel tijd we aan de lunch willen besteden en kun je op tijd naar de Verboden Stad gaan.

Eerst is er het bezoek aan de tombe van Tu Duc. Dit was de laatste heerser van een onafhankelijk Vietnamees keizerrijk. Zijn opvolgers hadden te maken met een onder Frans bewind staand Vietnam. Tu Duc heeft zijn mausoleum zelf ontworpen. Op het terrein leefden ook zijn 104 vrouwen. In het laatste deel van zijn leven bracht hij hier meer tijd door dan in het Keizerlijk paleis. Vandaag de dag is het een prachtig plekje om doorheen te wandelen. We genieten volop van de grote tuin en de verschillende bouwwerken die hier staan. Aan het begin van de middag vertrekken we met de bus weer naar Hué. We worden vlakbij de Citadel van Hué gedropt. Daar zitten verschillende restaurantjes. Wij eten snel wat en lopen naar de Keizerlijke Stad. Het keizerlijke paleis is een replica van de Verboden Stad in Peking. We genieten van alles wat er te zien is en behoren uiteindelijk tot de laatste bezoekers die deze bijzondere plek verlaten.

We gaan niet terug naar ons hotel maar besluiten om direct door te lopen naar de binnenstad. daar drinken we eerst wat op het terras van een groot biercafé die we een dag eerder hebben gezien. Via de Wi-Fi zoeken we op Tripadvisor naar een leuk restaurant. We komen al snel uit bij Nina’s Place. Dit restaurant staat op dit moment op de tiende plek van beste restaurants van Hué. Good enough for us! Na wat zoeken vinden we het nabijgelegen steegje. We hebben geluk: we hebben het laatste beschikbare tafeltje. We laten allerlei lekkernijen aanrukken waaronder de Nina’s Special. Dit is een do-it-yourself gerecht waarbij je gewolkt vlees, gewokte groente, verse kruiden en pikante rijst in een vel rijstpapier rolt. Je eigen verse loempia, zeg maar. Heerlijk! Op het moment dat we bijna klaar zijn om terug te gaan naar ons hotel zien we ineens bekenden. Drie gezinnen van onze groep zijn via Tripadvisor ook hier terecht gekomen om te gaan eten. We maken snel plaats voor ze.

Dag 12
Deze ochtend moeten we weer wat vroeger opstaan. Om 10:40 uur zal immers onze vlucht van Danang naar Hanoi vertrekken. Hanoi is de tegenwoordige hoofdstad van Vietnam. Het is tevens de laatste bestemming van deze prachtige rondreis door Vietnam. Na een voorspoedige reis komen we rond 13 uur aan in ons hotel. We hebben tot half vier vrije tijd. Die benutten wij door te gaan lunchen. Rond drieën zitten we in de hotellobby om te wachten op de rest van de groep. Om half vier vertrekken we te voet naar de oude stad van Hanoi. Onze nieuwe gids zet flink de pas erin. Onderweg vraag ik hem om het iets rustiger aan te doen. We zijn immers op pad met kinderen. Aan de zuidkant van de oude stad stappen we weer in cyclo’s. Dit keer hebben we een ongeveer één uur durende stadstour waarbij er nergens uitgestapt wordt. Het geeft ons een aardig beeld van de stad. Zo lijkt het verkeer hier nog hectischer te zijn dan in Saigon. Wat al duidelijk te zien is, is dat de Franse wijk het mooiste is en de oude stad het sfeervolst.

We worden door de cyclobestuurders afgezet op ‘Bai Hoi Junction’. Dit is het kruispunt waar de straten Ta Hien en Luong Ngoc Quyen elkaar kruisen. Bai Hoi is lokaal gebrouwen vers bier. Dit is dus het bierkruispunt van Hanoi. Binnen het bruisende nachtleven van Hanoi geldt deze plek als één van de absolute hotspots. Hier gaan we over een uur ergens eten. Tot die tijd hebben we vrij. Wij gaan bij bierbar Beer 2KU zitten. Daar heb je vanaf het terras op de eerste verdieping een fraai uitzicht bij je biertje. Op het moment dat we op Bai Hoi Junction terugkeren is het er ineens een heel stuk drukker. Ik snap meteen waarom dit stuk zo populair is. Een uur geleden zag het er nog een stuk rustiger uit en nu is het getransformeerd tot de leukere plekjes van Vietnam.

Tijdens het eten nemen we alvast officieel afscheid van onze reisleidster Jolanda. De volgende dag splitst de groep zich op. Vanavond is dus de laatste keer dat we met z’n allen samen eten. Het is een gezellige avond die door een kleine groep afgesloten wordt met een biertje in de Ierse Pub vlak bij ons hotel. Ook Jolanda gaat mee.

Dag 13
Dit is onze ‘off-Djoser’-dag. We gaan vandaag op eigen houtje naar Halong Bay. Djoser heeft dit niet in het programma zitten van de Djoser Junior rondreis door Vietnam. Gelukkig heeft één van de moeders een privétocht naar Halong Bay geregeld in samenwerking met het lokale bureau Friends Travel Vietnam. We gaan deze dag met zijn tienen naar Halong Bay. Vanwege de verwachte reistijd van vier uur vertrekken we op tijd. Om half acht zitten we beneden klaar om te vertrekken. Een kwartier later zijn we dan ook werkelijk op pad. Hoewel het weer er hier nog twijfelachtig uitziet (en dan druk ik mezelf voorzichtig uit) moet er in Halong Bay sprake zijn van redelijk zonnig weer. Dat is boffen. In de wintermaanden is het daar vaak grijs of zelfs ronduit mistig.

Onderweg vertelt gids Chris ronduit over Vietnam. Ik steek veel leerzame feiten op over Vietnam. Een deel van deze vergaarde kennis verwerk ik binnen deze website. Tegen half twaalf zijn we bijna bij Halong Bay. Omdat de boot nog niet helemaal klaar zou zijn bezoeken we eerst een parelkwekerij. Het eerste wat in me opkomt is ‘weer zo’n verkoopuitje’. Al met al is het toch interessant om te zien wat er allemaal komt kijken bij het kweken van parels. Er komt serieus chirurgenwerk aan te pas om zo optimaal mogelijk parels te kweken. Natuurlijk volgt er ook een bezoek aan de winkel waar het barst van de parels, sieraden met parels en allerlei cosmetica met fijngemalen parels.

Na de parelexcursie is het eindelijk tijd om aan boord te gaan. Dat doen we vanuit de Tuan Chau haven. Deze wordt vrijwel alleen maar gebruikt voor de meerdaagse Halong Bay cruises. De meeste dagtochten vertrekken vanuit de veel drukkere Bai Chay haven. Je krijgt dan ook een minder mooi stuk van Halong Bay te zien. Aan boord worden we getrakteerd op een heerlijke lunch. Ondertussen kijken we uit op de fraaie baai die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. De Halongbaai wordt als één van de zeven natuurwonderen van de wereld beschouwd. Wij snappen wel waarom. Wat een prachtig plekje is dit, zeg! Op de boot doet de tweede meegereisde reisgids Elly spelletjes met de kinderen. Tijdens de boottocht maken we drie stops. De eerste keer voor een tochtje met een bamboeboot door een kleine baai van één van de eilanden. De tweede stop is om de enorme Houten Stokken Grot (Hang Đầu Gổ) te bezoeken. Dit is de grootste grot in Halong Bay. De wandeling door de grot inclusief stops voor uitleg duurt bijna drie kwartier. We zijn allemaal diep onder de indruk van de grot. De derde stop is bij het Titov eiland. Hier ligt een strand waar de meiden lekker de zee induiken. Rond half vijf varen we terug naar de haven. We genieten vanaf het zonnedek van de serene uitstraling van de baai, goed beseffend hoe bijzonder deze plek is.

Het is al donker als we in de haven aankomen. Chauffeur Hung rijdt ons snel maar bekwaam naar de eerst mogelijke reststop om ons te laten eten. Na een snelle hap rijden we door naar Hanoi. Om half tien staan we terug bij het hotel. De avond is nog jong. We besluiten deze laatste avond af te sluiten met Tiger Crystal bier in de Ierse pub. Reisleidster Jolanda schuift ook nog gezellig aan om onze verhalen aan te horen.

Dag 14
De laatste dag in Vietnam. We slapen wat uit en pakken onze koffers vast in. Daarna gaan we te voet Hanoi in om nog wat indrukken van de stad op te doen. Natuurlijk doen de dames nog wat inkopen. Je zou toch teveel Vietnamese Dong overhouden! We eten nog wat in de Franse wijk voor we langzaam aan terug keren naar het hotel. Daar kleden we ons om en staan op tijd gereed om naar de luchthaven van Hanoi te gaan. Om half vier vertrekken we met de bus naar het vliegveld. Het inchecken verloopt vrij vlot. Bijna drie uur voor vertrek zijn we zelfs al door de veiligheidscontroles heen. In de terminal eten we op ons gemak nog pho (noodlesoep) voordat we naar de gate gaan. We vliegen eerst weer naar Hong Kong om daar lokale tijd om 1:00 uur op te stijgen richting Amsterdam.

Dag 15
Om 06:15 uur landen we op Schiphol Amsterdam Airport. Iedereen heeft redelijk goed geslapen aan boord. Het is hier nat en koud. Het KNMI heeft zelfs code oranje afgegeven vanwege ijzel en sneeuw. Het duurt nog even voordat we daarmee te maken krijgen, want eerst moeten we lang wachten op onze koffers. Tijdens het wachten op de bagage neemt de groep alvast afscheid van elkaar. Ik zie een enkel traantje weggepinkt worden. Het was een geslaagde vakantie met een zeer leuke groep mensen. Of er vriendschappen voor het leven ontstaan zijn dat weet ik niet. Wel is het voor mij duidelijk dat het stuk voor stuk fijne mensen zijn waar we een geweldige tijd mee beleefd hebben.